Sintang,Santai,Sendiri,Sakit,STIKes

Selamat siang! 2 maanden Sintang alweer! Maar denk dat een eerdere update niet echt hele spannende en nieuwe dingen had gebracht.. Nadat ik Robin en haar ouders hier uit had gezwaaid naar Lombok en Bali en waar ik verder geen woorden aan vuil wil maken...;-)(ik wil ook!!) werd ik ziek, ik was wezen vissen met een vriend hier die zondag, niet ingesmeerd..35 graden is het hier standaard..en dat is ook niet zo slim..ik weet het, dus aardig verbrand (zeg maar gerust een kreeftje) vervolgens koorts, misselijk, hoofdpijn, niet willen eten, dus dacht aan een zonnesteek, maar na 5 dagen nog geen verbetering dus maar even langs de dokter op aanraden van de zusters hier.. Getest op malaria maar dat was het gelukkig niet, antibiotica kuurtje mee voor een infectie en dat zou helpen.. Uiteindelijk bijna 2 weken ziek en 3 kg lichter( ook wel Kalimantan dieet genoemd!) Maar goed, goede vrienden met mijn bed geworden(lag er meer in dan uit) en gelukkig hielp het kuurtje wat.
Tussentijds wel iets gedaan hoor! Door een moeder van een patiëntje ontmoette ik nog 2 orang bule hier! Melanie en Elizabett, 2 vrouwen die van oorsprong Engelse waren, maar de ene woonde al 8 jaar met haar man in Jakarta en de andere al 30 jaar her en der in Indonesie! Hun reisden West-Kalimantan rond voor een boek die Elizabett zou schrijven over Indonesie, ze wil uitzoeken wat precies de charme van Indonesie is en waarom je blijft terugkomen! (December 2013 had ik beloofd he?) en Melanie maakte foto's van haar ontmoetingen met de lokale mensen. Ze hebben mij nog soort van geïnterviewd en foto's gemaakt en misschien krijg ik nog wel een plekje in het boek! Ik ben benieuwd! Wel erg leuk en gezellig met hun en ook fijn om even Engels te kunnen praten! Daarnaast ook mijn eerste schrikmoment gehad hier; stond ik met goed gedrag voor het stoplicht te wachten(niet bepaald Indonesisch.. Iedereen rijdt door rood namelijk) rijdt er voor mijn neus een auto vol op 4 of 5 stilstaande motoren in, er lagen zelfs mensen onder de auto..Gelukkig geen doden en het gebeurde precies naast het politie bureau dus snel veel hulp ter plaatse.. Eerst maar even Robin op Lombok gebeld om mijn ervaring te delen.. Denk dat de buurman mijn verhaal niet zou begrijpen en moest dit echt even van me af praten.. Hati hati/oppassen hier dus! 
De therapie is deze weken heel erg rustig geweest helaas.. Bijna geen patientjes.. Heel jammer, maar heb wel in het Indonesisch mijn eerste patiëntje onderzocht! Beetje geduld vereist.. Maar dan komt het best goed!;-) Een jongetje van anderhalf met een verlate motorische ontwikkeling.
Na 2 weken in mijn eentje ben ik de vrijdag met de taxi naar Pontianak gehobbeld en daar 's nachts bij de broeders aangekomen en weer herenigd met uitgeruste en 'bruine' Robin!:-) erg leuk! Het weekend stond in het teken van de Mega Mall! Luxe, eten, drinken, shoppen en de bios!! Maar eerst nog even gewerkt en langs Sebatu geweest, dit is een revalidatiecentrum in Ponti waar we een kindje die wij eerder zouden gaan zien(maar uiteindelijk niet meer gelukt was) hebben bezocht, die was 2 weken daarvoor geopereerd aan haar heup, we hebben even gekeken en gevraagd hoe het ging, met het personeel/fysiotherapeut gekletst en zijn toen weer met gevaar voor eigen leven op de motor gecrosst naar de broeders en vervolgens al het Indonesische eten die dag geboycot en ongelooflijk veel maar heerlijk gegeten! Wat kun je dan blij zijn met een club sandwich, patatjes en frozen yoghurt, sushi en popcorn en ik was echt heeeel gelukkig met mijn zwarte koffie! Ik kan de hoeveelheid caffeine waarschijnlijk niet meer zo goed aan.. heb zeker 30 min hartkloppingen en trillende handen gehad .. Maar het was het waard! Bezoekje aan de bios, Finding Nemo 2 in het Indonesisch! (Bleek uiteindelijk deel 1 en gewoon ondertiteld in het Indonesisch te zijn..pfoeii)!
De zondag werd Robin opgehaald door de taxi naar Sanggau voor visumzaken en ik de avond met de bus naar Sintang. Heerlijk weekend maar het werk stond weer te wachten! De workshops! De hele week hard gewerkt aan de tekst, plaatjes, filmpjes, internet dat steeds niet meewerkt en boeken en oude presentaties samengevoegd tot onze workshop. Tussendoor ook nog druk met nieuwe patientjes (eindelijk!) en het Festival Tenun/ Weeffestival die in het museum hier was . Hier ontmoeten we Anouk en Jean, Anouk was op bezoek bij haar oom voor 2 maanden, haar oom werkt voor een organisatie met orang oetangs in Tembak(2 uur hier vandaan) en is vrienden met de Nederlandse pastoor hier. Wij zullen hem binnenkort gaan bezoeken!! In het museum zagen we vele weefwerken van de Dayaks, stukken van 2m bij 1.60m, met speciale batikprint waar ze ongeveer 3 maanden werk aan hebben..36 stuks en wij mochten samen met Anouk, (en nog 4 anderen) mee jureren en we zijn uiteindelijk zelfs nog in de krant terecht gekomen! De dag erna was er ook van het weeffestival een modeshow voor kinderen en volwassenen. De kids hebben we helaas moeten missen (tijdsdruk voor de workshop) maar de avondmodeshow hebben we wel gezien, erg mooi!
De zaterdag begonnen de workshops! Spannend, leuk en in het Indonesisch dus.. Voor 20 studenten 2 dagen van 4 uur een workshop geven over fysiotherapie en het doel, ziektebeelden, wat hun kunnen doen, praktijk, casussen, zelf hulpmiddelen maken e.d. en hebben zelfs (een brutaal mens heeft de halve wereld) werkkleding gekregen van de school! Het was een heel erg leuke, gezellige maar ook kritische groep studenten van de opleiding tot Bidan(vroedvrouw) en zowel hun als de leraren waren erg enthousiast! Dag 2 begon een uurtje later.. Ja dat kan hier.. Door de hevige regenval en onweer van die nacht, kwamen de studenten wat later, het is hier zo dat het leven zowat even ophoudt als het regent.. ( het regenseizoen is begonnen hier, wat wel lekker is qua warmte.. Het is nu MAAR 32 graden..) Maar ook dag 2 was een succes! Denk dat we hiermee flink wat kunnen bijdragen!  Erg leuk om te doen en een geslaagd begin van de reeks. We zullen deze workshops 5 keer gaan geven op deze school.
Wel fijn dat de werkzaamheden wat meer worden, Robin mag al bijna gaan aftellen! Over 2.5 maand komt Nicky ons en erna mij versterken hier!  ^-^ het gaat zo snel allemaal!
Maar voor zover eerst mijn boekwerk.. Maaf/sorry! Het gaat dus allemaal goed en ik geniet volop! Heel erg bedankt voor de reacties en berichtjes! En tot de volgende update! Liefs!