Stand van zaken, Familie en nieuwe Uitdagingen!

Update mei! Wat vliegt de tijd! Ik kan me niet voorstellen dat ik hier alweer 9 maanden zit.. Normaal gesproken is dat de periode dat je hier als vrijwilliger werkt! Gelukkig mag ik nog 4 maanden want ik wil echt nog niet weg! Ik kan wel zeggen dat ik/we al veel bereikt hebben! Even wat feiten op een rijtje; Zo heb ik al 7 workshops gegeven aan studenten, dokters, vroedvrouwen dietisten en verpleegkundigen, 8 Presentaties op scholen, voor bewoners van een dorp, in de kerk en voor hoofden van gezondheidscentra, zijn we 2 keer op de radio geweest, hebben we al minimaal 5 keer geschitterd in de krant, ben ik al naar 10 Kampungs geweest en hebben we vanaf januari tot nu al bijna 40 kindjes kunnen helpen! Ben ik verder al 48392 keer mister genoemd, had ik al 3829 vriendjes kunnen hebben omdat ik wit ben en ze Engels kunnen leren en zouden 589 daarvan wel met me willen trouwen hierom! Haha, helaas! ;-) verder al 59822 mensen kunnen schokken met het feit dat er in Nederland ook nasi is en we daar ook saté en kroepoek kennen! En het aantal foto's die gemerkt of ongemerkt genomen zijn, zijn niet meer te tellen! Daarnaast waren er een aantal dingen die ik wou behalen/ uitvoeren hier en daar zijn er al een aantal van vervuld! Zo heb ik de taal al aardig onder de knie, heb ik auto gereden met deze omstandigheden hier..( stuur zit rechts, je rijdt links, slechte wegen en veel verkeer waarbij het motto ieder voor zich is! ) Ook hebben we mogen oefenen met het dansen als de Dayaks en traditioneel gekleed naar een feest gekund, dit in kebaya of dayak kledij!

Ik raak al aardig gewend aan het leven in Sintang! Ik geniet volop, van de mensen en de cultuur, ik vind al zoveel dingen hier normaal. Zoals mandi-en (met een emmertje water je wassen), 3x nasi eten op een dag, en menigeen culinair hoogstandje geprobeerd! (hert, hond, slang, kikker, eekhoorn, schildpad) te laat komen(ja echt!) en je niet zo druk maken om alles.. Nanti!(later) of Belum (nog niet) komen vaak in het taalgebruik voor hier! Altijd de helm ophouden en afdingen is ook dagelijkse kost en daarnaast went de warmte ook enigzins..

Ik denk ook dat ik hier al zoveel heb geleerd en dingen van de mensen mee kan nemen. Zo is iedereen hier zo vriendelijk en behulpzaam, eerlijk en recht voor z'n raap. Mocht je een slechte dag hebben dan wordt je er zeker door veel aan herinnerd.. Ook de nieuwsgierigheid! Zo zat ik laatst ook de vakantiefoto's mee te kijken van de andere man toen ik bij de foto winkel was! ;-) en uiteraard het verkeer hier.. Geen gordels.. Rode lichten zijn voor de sier, inhalen in bochten, de motor zo vol mogelijk bouwen en ieder voor zich! Het went snel! ;-) verder ook de status die je hier hebt. Zo hadden we laatst een bijeenkomst voor een soort dans/drama stuk en we waren te laat... Mochten we dus door de hele mensenmassa naar voren lopen om vervolgens op een van de voorste rijen te gaan zitten, met eten en drinken.... en word je ook bij veel activiteiten gebruikt en mag je prijzen uitreiken of 1 van de 10 kleine symbolische bomen planten op boomplantdag..

Ik kan zeggen dat ik hier echt optimaal geniet, ik ben verliefd geworden op de mensen, de cultuur, de kleine dingen en de mogelijkheden die je hier allemaal hebt. Ik probeer hier alles aan te grijpen en zoveel mogelijk te ervaren en beleven. En dat gaat me goed af! De update heeft lang op zich gewacht..maar hier nog een overzichtje van de afgelopen anderhalve maand! :)

We zijn op een Kampungbezoek met Feron en Nita naar Tengadak, een klein uurtje van Sintang geweest. Eerst ontvangen bij familie van Feron en daarna vertrokken naar een ander huis waar de patientjes al zaten te wachten. In totaal 4 kindjes. Op de terugweg zouden we stoppen bij een warung om slang te eten. Net voor het eten werd ik door een groot wespachtig insect gestoken, die zowat in mijn arm vloog (want ik zat achterop de motor!). Direct uitgezogen maar had er erg veel last van, uiteindelijk geresulteerd in een fijne 4 dagen durende allergische reactie met een oma arm...Hij was wel 5 cm dikker en je kon bijna niet meer zien dat ik een elleboog had! Bij de warung hebben we slang, hert en schildpad gegeten. Dit in aflopende volgorde van lekkerheid, maar de culunaire hoogstandjes altijd even proberen.. ;-) Ook hebben we nog een presentatie op de hogeschool voor Theologie gegeven en een workshop voor een kleine maar enthousiast groep die bestond uit 6 werknemers van Sekadau (2 artsen, 1 vroedvrouw, 2 verpleegkundige en een dietist).de groep was enthousiast en wilde diverse oefeningen graag proberen. Zeer geslaagd en een mooie uitdaging! :)
De verdere werkzaamheden gaan door en het is ook erg fijn dat de kindjes terug blijven komen! Maar vooral promotie is iets wat voor nu toch op de voorgrond staat! Je veel laten zien en veel ondernemen!

Festivallen: Er waren een paar leuke dingen te doen de afgelopen maand! Zo is er de hele maand mei nog een futsalcompetitie die gestart was met een Yamaha Motor festival waar we nog op de foto mochten voor 'de mooiste foto wint een prijs actie' en kon je je motor laten nakijken en schoon laten maken en waren er bandjes die optraden. Ook via Adi een kookwedstrijd/festival mee mogen maken, hierbij moest er gekookt worden zonder nasi en met alleen lokale producten. Want het schijnt dat de gemiddelde Indonesier 139 kg rijst eet per jaar.. dat is zo’n 400 gram per dag!!! Zodoende zochten ze naar een manier om dit te veranderen en te benadrukken. Na afloop mochten we nog een rondje langs de standjes doen en ook alles proeven! Niet verkeerd! ;-)

Sight seeing: We zijn mee geweest naar een BBQ op de Kelam, hierbij had je een bijzondere waterval die echt vertikaal zowat liep. En hier met allemaal Dietisten vanuit west Kalimantan heerlijke vis van de BBQ gegeten. Op de futsalcompetitie omtmoetteiemand/een nieuwe vriend die ons uitnodigde voor ochtendgymnastiek ( wat hier normaal gesproken elke vrijdagmorgen op de verschillende bedrijven gegeven wordt). Dit was vanwege wereld boomplantdag. Uiteindelijk met zo’n 50 man actief de dag begonnen en mochten wij zelfs nog 1 van de 10 symbolische bomen planten! Met deze nieuwe vriend en nog een vriend een tour door Sintang gemaakt, want we waren allebei nog nooit bij het Kraton (huis van de Sultan) binnen geweest en hebben hier een rondleiding gehad door zijn vrouw, verder ook bij een soort ark wezen kijken en nog naar de Kelam geweest waar we de mogelijkheid hebben gekregen om hier in een auto te rijden! Dat viel reuze mee! ;-)

Bezoek! Eindelijk waren ze er dan!! Annechien, Maartje en Harold! Hun vliegtuig ging niet en daarom maar besloten om ze op te halen vanuit Pontianak en dan met de bus te vertrekken naar Sintang samen! Heel erg leuk om ze weer te zien! Erg grappig om op het vliegveld naast alle kleine indonesische mensen opeens 3 grote witte mensen te zien.. Ze vielen wel op! Even uitgerust bij het broederhuis en gegeten en de nachtbus weer teruggenomen naar Sintang. Om 5.30 de ochtend, waren we dan eindelijk in Sintang! Even alles in huis laten zien, tassen weggezet en direct aan het ontbijt gegaan. We werden namelijk om 6.30 bij de ochtendgymnastiek verwacht! Ik was namelijk gevraagd of ik wou helpen. Het bleek uiteindelijk om een gigantisch evenement te gaan waarbij alle scholen, de onderwijsdienst en politie samen gingen ochtengymnastieken. Ik denk dat ik toch een lesje gegeven heb voor meer dan 1100 mensen!
Met z'n allen naar de pastoor en Kobus. Helaas mochten ze niet bij de orang oetans kijken omdat Maartje, Annechien en Harold nog niet lang genoeg in het land waren. Daarna nog even gekeken in het longhouse en souveniertjes geshopt. Ik heb ze meegenomen naar Nanga Pinoh, een dorpje waar een revalidatiecentrum voor kindjes met fysieke en mentale problemen is. We hebben een rondleiding gehad van de zusters die hier werken en nog even gesproken over moglijke samenwerking met onze stichting. Erg gezellig! De volgende ochtend vertrokken naar Pontianak en na een lange zit van 11 uur aangekomen! De broeders zaten al te wachten en hadden eten voor ons bewaard. De volgende dag naar Yogjakarta om lekker vakantie te vieren! Een fijne drukke planning want we wouden heel veel zien! Heerlijk hotel en luxe en echt even eruit! Als je dit dan weer ervaart dan merk je pas hoe minder luxe het hier in Sintang is! Borobudur Prambanan, Kraton, Ford Vredeburg, Waterpalace, Malioboro (shoppen) Grotten van Bandun... allemaal in 4 dagen! Tussendoor nog mensen ontmoet die ik eerder tijdens mijn taalcursus had leren kennen! Geweldig genoten en gezellige tijd gehad met mijn lieve zussen en zwager! Daarna met de trein terug naar Jakarta om vandaaruit weer afscheid te nemen en te vertrekken naar Sintang.. hun hebben nog een weekje Bali in het vooruitschiet!

Geen tijd om bij te komen! Thuis aangekomen spullen weer bij elkaar gepakt en richting Putussibau vertrokken! Hier zouden we therapie geven, me de fysiotherapeuten rond de tafel en was er een programma vanwege de opening van de nieuwe katholieke kerk waar we voor uitgenodigd waren. De eerste dag langs een aantal patientjes gegaan, maar de tweede dag en nacht veel regen en kregen we van andere patientjes te horen dat we niet naar hun huis konden komen i.v.m. de overstromingen. We hadden wel wat water op de weg gezien toen we in de ochtend naar het zusterhuis gingen maar hadden geen idee hoe erg het kon zijn.Toen we met wat vriendinnen gingen wandelen om de ‘banjir’ te bekijken kwamen we erachter hoe erg het echt was. We hebben tot ons middel in het water gestaan! Een hele waterpret voor de kinderen, maar vreselijk voor de mensen en hun huisjes. Het schijnt dat dit eens per jaar of per 2 jaar voorkomt op deze plaats. Uiteindelijk nog traditionele kledingdracht aan mogen hebben (kebaya’s) Want we moesten naar het openingsfeest voor de opening van de nieuwe kerk, (natuurlijk weer te laat ;)) maar gelukkig waren er plekken voor ons vast gehouden. Wat een evenement, meer dan 1000 mensen waren bij de opening. De opening begon met een dayakdans door tientallen kinderen uitgevoerd, daarin werd de verwelkoming van Nederlandse pastoren/zusters uitgebeeld.Na een aantal praatjes van de uskup, de bupati en de gouveneur was het zover, het lintje mocht worden doorgeknipt! Na het programma vertrokken naar Sejiram waar we een trouwerij hebben bijgewoond! Nicky in Kebaya en ik in traditionele kleding, compleet met veer in het haar.. Geweldig! Na de kerk bij het bruidspaar thuis gegeten en nog gedanst/gejoget tot de avond laat. Erg gezellige bruiloft en leuk om een hele dag mee te kunnen maken. De volgende dag weer naar huis!

Nadat Nicky op de bus is gezet naar Pontianak werd ik gebeld door pastoor Maessen met de vraag of ik mee wouden op expeditie met Willie Smits, ze gingen nu in 3 dagen/2 nachten de berg Kujau beklimmen. NATUURLIJK!!!! De volgende ochtend vroeg vertokken we rond 8 uur met 5 man richting Tembak en daar wachtten de andere expeditieleden. Het was een expeditie waarbij ze op bepaalde hoogtes een plot moeten maken van 30-30 meter waarbij ze alle bomen met een diameter van 10 cm of meer opschrijven en meten en dit gaan vergelijken met de satelietbeelden en zo iets kunnen zeggen over de vruchtbaarheid en waarde van de grond. Er zijn rond deze berg nog 2 andere bergen, de Sarang en de Condong. Deze hadden ze al op een eerder moment beklommen en gemeten. Met deze gegevens kunnen ze het uiteindelijk als een beschermd gebied laten gelden ( ingewikkelde procedure). Vanuit de Kampung Tembak met totaal 13 man naar ons eerste punt, aan de rand van het oerwoud waar we gegeten hebben en ons klaar hebben gemaakt voor de tocht. Hij scheen pittig te worden! Lekker bedje opgemaakt... gewoon op de planken en een lakentje... ;-)
De ochtend vroeg wakker, ontbeten en op naar de top van de berg. Totaal moesten we nog 900 meter klimmen tot de top. Zou een uur of 4 wandelen worden. Na een uur de eerste plot op 500 meter. Daarna zouden we nog een doen op 1000 meter. Na ongeveer 2.5 uur lopen hebben we een kamp gemaakt en hebben we hier de tassen achter gelaten en gegeten. Daarna op naar de top. Stukken die stijl omhoog gingen en bij het topje was het net bergbeklimmen.. pure krachttraining! ;-) Aangekomen bij de top bleek dat we de laatste 25 meter ( rotswand) echt niet op konden, maar een mooi uitzicht en een geweldig mooi landschap en bebossing. De terugweg was een mooie glibber en glijpartij. Het schijnt te zijn dat boven de 600 meter er geen muggen meer zijn.. maar gelukkig waren er andere beesten, bloedzuigers ( 3 te pakken) en slangen, een blauwe en zwarte van ongeveer 1.5 meter langs je heen glibberen en daarnaast voornamelijk veel stekende mieren. Je merkt dat de lokale mensen zoveel kennis hebben en met zoveel dingen aankomen wat je kunt eten en voor medicatie! Ook de mogelijkheid gehad om te slapen in het oerwoud , met een zeil boven je hoofd en in je lakentje... gelukkig lange broek en trui aan... je moet wel dapper zijn met al die rondkruipende bloedzuigers en mieren! Brrr.... Deze nacht 3 keer wakker geworden en gemerkt dat ik zo’n 2 meter was gezakt. We sliepen op een helling en er was wat regen gevallen en zodoende gleden we wat naar beneden.. Opgefrist en vertrokken om het 2e plot te meten. Een heel ander landschap en we kwamen een kamp/huisje tegen van iemand vlakbij, die langs de rivier liep. De rivier was zo gemaakt dat het net leek of je een bad kon nemen! (dus dat heb ik ook even gedaan!) Vervolgens terug naar het kamp, spullen gepakt en terug naar het eerste kamp. Wat een tocht. Dalen maakt de spieren aardig vermoeid, maar wat een mooie ervaring! Rond 3 uur aangekomen in de kampung onder aan de berg en hoorde ik opeens mijn naam geroepen worden! De moeder van een oud patientje van ons. Hij heeft onlangs een operatie gehad en het ging echt stukken beter. Geweldig om te zien hoe hij vooruit is gegaan. De avond rond 22.00 weer in Sintang aangekomen en heerlijk geslapen! Wat een geweldige tocht.. once in a lifetime! :)

En nu maar even rustig aan in Sintang na alle drukte! Nicky en ik hebben nog veel dingen in de planning.. We zitten hier nog tot september en de tijd vliegt! We willen nog een aantal bezoeken aan Kampungs doen, presentaties/workshops op scholen geven, maar ook nog genieten van onze maanden hier! We hebben aankomende maand hopelijk de mogelijkheid om de voetbalwedstrijd Nederland- Indonesie bij te wonen! Maar lastig om aan tickets te komen! (7 juni) Ik hou jullie op de hoogte!
Volgende keer meer! Bedankt voor alle lieve berichtjes, appjes, mailtjes en brieven! Nog 7 maanden en dan zien jullie me weer in levende lijve! ;-)
Dikke kus!