All my bags are packed.... tot ziens Sintang!

De laatste dagen in Sintang..

De weken zijn voorbij gevlogen en de overdracht zit er ook alweer bijna op!

Het begon met de laatste rit naar Pontianak om de nieuwe 2 op te halen! Eerst nog een programma met de inwijding van 4 nieuwe broeders waar we voor uitgenodigd waren en na een lange mis, ons voorgesteld te hebben voor alle genodigden en een dansje met de bisschop gewaagd hebben, uiteraard de megamall, afspreken met vrienden en zelfs nog geborreld.. ( drankje in een hotel) waar we tot onze verbazing een soort medicijnenlijst naast de cocktails en bier en wijn zagen staan.. Das toch wel een beetje vreemd! Nog langs sabatu geweest en de school van de broeder en 2 vrienden van ons die moesten basketballen en hun goed aangemoedigd, uiteindelijk heb ik samen met een broeder een nieuw dansje het leven in geroepen en hadden we aan het eind van de wedstrijd de helft van de supporters met ons mee kunnen laten doen! ;-)

17 augustus! 68 jaar bevrijd van de Nederlanders en Japanners! Net als vorig jaar stond ik op het veld tussen de scholieren bij de ceremoniële plechtigheid! Nu alleen van scholieren van de school achter het broederhuis en zijn we na de plechtigheid nog naar het evenaarsmonument geweest en met 2 broeders ponti doorgereden met de opelette/bus.

Daarna kwamen ze dan...de nieuwe 2...Dorith en Geertje, onze opvolgers! Na een warm welkom, de belangrijkste dingen laten zien en langs het revalidatiecentrum geweest te zijn afscheid genomen van iedereen in Ponti en op naar Sintang! De laatste 3 weken met z'n vieren en ze klaar stomen voor het werk hier. We hadden namelijk een drukke planning! Na een paar dagen Sintang zijn we naar Tebidah vertrokken, een kampung zo'n 5 uur hier vandaan gehobbeld. Daar zouden we therapie en 2 presentaties geven. Heerlijk weer het echte leven in een kampung ervaren..., baden in de rivier en slapen in een houten huis, vreselijke wegen en 3 keer nasi op een dag! De eerste presentatie deden we samen met 2 verpleegkundigen die wat over TBC vertelden voor een groep vrouwen, verpleegkundigen, vroedvrouwen en andere geïnteresseerden. De 2e voor 60 studenten van een school! Daarna door naar de Puskesmas waar we zo hartelijk werden ontvangen met ijsthee, fotoshoot en direct een fysiek beperkt kindje werd gehaald die vlakbij woonde. Zeker voor een volgend bezoek een absolute hulp voor de werkzaamheden van ons! Daarna een boottochtje en hebben we heerlijk gegeten bij verschillende gezinnen en van het geweldig mooie landschap mogen genieten vanaf de rivier! Daarna weer op naar Sintang waar de eerste van de reeks workshops gepland stonden! Voor de verpleegkundige opleiding en 25 leuke kids die super enthousiast en geïnteresseerd waren!

Lastig.. Maar de tijd van afscheid moest ook komen.. Ons afscheidsfeest en het welkomstfeest van de nieuwe 2! Uitnodigingen verstuurd, kado's gemaakt en laten maken.. heel erg leuk en lief dat iedereen er was om soort van afscheid te nemen!

De laatste week is ingegaan en de laatste 2 workshops zijn weer voltooid op de Stikes! Halverwege de workshop ook nog de verjaardag van Nicky in Sintang! 25 en dat moet uiteraard goed gevierd worden! Koffie,taart, eten eten eten, kado's en karaoke! ;-) uiteraard de laatste dagen bezig met afscheid nemen van iedereen hier en alles in te moeten pakken... Wat neem ik mee en haal ik op, want na mijn Azië tour met Manon kom ik nog eventjes terug in Sintang, ook om alle souvenirs mee te nemen uiteraard...;-) deze weken zijn echt voorbij gevlogen, net als de volledige periode dat ik hier zat..

Ik heb echt een wereld aan ervaringen en levenservaring opgedaan. Wat heb ik hier veel mee mogen maken en wat heb ik mezelf kunnen ontwikkelen, dit qua mens en karakter maar ook in de kleine dingen die zo vanzelfsprekend zijn in de westerse wereld. Een compleet ander leven dat je hier leeft en het feit dat je je hierop aan kunt passen. De andere gebruiken, mentaliteit, taal en omgeving. Jezelf moeten redden in dit land.. Een uitdaging en een ervaring die ik nooit zou hebben willen missen en zo blij ben om meegemaakt te hebben!

Tijdens mijn beginperiode hier in Sintang ontmoette ik 2 vrouwen van oorsprong Engels die uitzochten wat nou precies de charme van indonesia is.. Ze zochten hier al 30 jaar naar..;-) ik snap precies wat ze bedoelen... Wat het precies is.. Ik weet het niet, maar wat zal ik het land en vooral de mensen missen! De gastvrijheid, vriendelijkheid, eerlijkheid, De nieuwsgierigheid en de wijze waarop iedereen met elkaar omgaat, met respect en beleefdheid waar wij veel van kunnen leren. De verschillende cultuur en de aanpassingen die erg snel 'normaal' worden. Naast alle goede dingen betreffende de fysiotherapie die we hebben opgebouwd in Sintang hebben we ook veel mooie en hechte vriendschappen opgebouwd! Wat heb ik veel geleerd en vooral ook veel genoten van mijn 13 maanden in Sintang! Je hebt een nieuw leventje opgebouwd en erg lastig om hier afscheid van dit alles te moeten nemen.. Maar altijd stoppen op het hoogtepunt. En zeker weten dat ik terug zal keren naar dit geweldige land!

Even wat feiten en hoogtepunten op een rij;

In Totaal heb ik 20 dorpjes bezocht tijdens mijn periode en meer dan 50 kinderen kunnen helpen en veel promotiewerk kunnen verrichten. Zo hebben we een promotiefilm, meerdere interviews voor de krant gegeven en zelfs een radiodebuut gemaakt. Vergeet ook 2 keer een plek op een levensgroot billboard niet en uiteraard de in totaal 10 workshops voor zo'n 230 studenten en medisch geschoolden en de ontelbare presentaties die we hebben gehouden om ze hier wat over fysiotherapie bij te brengen en de studenten te enthousiasmeren! En dat allemaal in het Indonesisch! ;-)

Natuurlijk nog heel veel andere hoogtepunten, maar ten eerste de ongelooflijk leuke en lieve mensen en het leven hier! Zo anders dan in Nederland maar zo vertrouwd en 'gewoon' geworden! Daarnaast de expeditie en de beklimming van de Kujau! 1300 meter hoog en 2 nachten in de rimboe geslapen! Een promotietour van 3 dagen door verschillende dorpjes met activiteiten en een bijbehorende promotiefilm! Het Chinese nieuwjaar in Singkawang waarbij alleen Nicky en ik in Chinees kostuum waren... Altijd fijn zulke vrienden die beweren dat iedereen er dan zo bij loopt..;-) Mee met Nita naar haar kampung pelimping, hier werken op het rijstveld en rubber tappen, douchen met een mandi-doek aan de weg, vissen en direct op de bbq voor het avondeten en wonen in een houten hutje. Daarnaast ook alle andere dorpjes die ik heb mogen bezoeken natuurlijk met hun mooie omgeving,gebruiken, leefstijlen, longhouses, watervallen en de slechte wegen! Naast de normale werkzaamheden ook de mogelijkheid tot fysiotherapie met orang oetans mogen ervaren! In het revalidatiecentrum hier in Sintang bij een orang oetan met fysieke problemen! Hier ook een echte originele trouwerij mee mogen maken van mijn beste vriendinnetje Winda! Compleet in kebaya, de traditionele kledij met sangul, (zwart haarstukje) In de kampung op de preekstoel voor 400 man in de kerk vertellen wat je precies doet in Sintang en het zwemmen/ wassen in de (toch wel smerige) rivier. Op de indonesische manier verhuizen, zoveel mogelijk op de motor meeslepen en vooral niet te gehaast en te snel willen. Als instructeur de ochtendgymnastiek op de vrijdagmorgen geven voor 1500 scholieren en vergeet de overstromingen in putissibau en uiteraard de bezoeken en de activiteiten met papa, mama, Annechien, Harold, Maartje, Tjalle Thirza Sanne en Thijs en uiteraard ook familie/vrienden van Nicky en Robin niet! heel bijzonder en mooi om hun te laten ervaren hoe het leven er hier aan toe gaat. De verschillende levensstijl en vooral infrastructuur ervaren met de bus, terreinwagen, achterin de pick up, met de motor en opelette! Allemaal bijzondere feesten als lebaran, slachtfeest en kerst, trouwerijen meemaken en allen met de bijbehorende tradities. Zo ook de verjaardag van de bisschop waar we gezien hebben dat de Indonesiërs wel een feest kunnen bouwen! De beklimming van de Kelam wat je echt gedaan moet hebben hier en vastgelegd worden in traditionele kleding en het dansen van de traditionele dans. De mogelijkheid om in Jakarta toch nog even Nederland aan te kunnen moedigen tijdens de voetbalwedstrijd en vergeet de nieuwjaarsduik in onze mandi-bak (douchebak) niet. Wat een geweldige en blijvende herinneringen en wat zal ik het ongelooflijk gaan missen.

Dit alles natuurlijk niet alleen! De beginmaanden met Robin en daarna met Nicky dit alles mogen verwezenlijken. Een geweldige samenwerking en ook vriendschap geworden! Uiteraard ook de gezelschap, het samen leven en alles samen mogen ervaren! De vele reisjes en activiteiten en situaties waar we in verzeilt zijn geraakt en hebben kunnen regelen! Uiteindelijk in Wij vorm praten en alle vele bijzondere, onbetaalbare, speciale, hilarische mooie en fijne herinneringen! Zonder hun was het lang niet zo geweldig geweest!

Nu afscheid nemen van iedereen en het laatste weekend nog genieten van Sintang en onze vrienden! Zondagavond zullen we met de bus naar Kuching vertrekken en vanaf daar zullen we nog samen naar Kuala Lumpur vliegen waarna ik door zal gaan naar Langkawi voor een paar dagen, dan terug naar Kuala Lumpur en daar zal ik Manon treffen en door Thailand, Cambodja, Vietnam en indonesia trekken! Nicky gaat nog een maand door Indonesia trekken! Ik ben heel erg benieuwd wat dit alles ons zal brengen en zal jullie op de hoogte houden!

Voor de laatste keer de groeten en een dikke kus vanuit het geweldige Sintang! Op naar de volgende avonturen! ;-) Xx